ඊයේ රෑ,හවස ඉදන් අහසේ දැක්ක පෙරනිමිති නිසා අපි වැස්ස බලාපොරොත්තුවෙන් හිට්යේ,ගෙදර හමොම ගොඩක් කාලෙකට පසුව වහින වැස්සේ පලවෙනි පොද දැකගන්න ආසවෙන් හිටියේ,එත් ඒ වාසනාව අයිති උනේ මට,මොකද ගෙදර අනිත් මිනිස්සු ඒ වෙලාවේ නිදි නිසා.මම බලාපොරොත්තු වුනේ පොලව සේදිලා යන්න,ගොඩක් වෙලා වහින පොද වැස්සක් ඒත් අහසින් වැටුනේ මොර ගෙඩි තරම් ලොකු වැහි බිදු කිහිපයක් විතරයි.මගෙ බලාපොරොත්තු සියල්ල පලමු වැස්සෙන් සේදි ගියා.ඒත් ඒ මහ රෑ මම ආස කරන සුවදක් මගේ හිතට අයෙත් දැනුනා,වියලි කර්කෂ්ඨ පොලවට වතුර පොඩ්ඩක් වැටුනම දැනෙන සුවද..අනේ මන්දා සමහරුන්ට නම් ඒ සුවද පෙන්නන්න බැහැ.ඒත් පොඩි කාලේ ඉදන් ඒ සුවදට මම ආස කලා,බලාපොරොත්තු නැති උනාට මොකද,කාලයකට පස්සේ දැනුනු සුවදින් හිත පුරවගෙන,මම නින්දට ගියේ,ඒත් හිතේ කොනක සේදි ගිය බලාපොරොත්තුව නොතිබුනාම නෙවේ,හැමොටම ඒ වෙද්දි ඕනෙ කරන වැස්ස "වැස්ස වලාහක දෙවියනි දිවැස් හෙලනු මැන.."
0 comments:
Post a Comment